بازی Frozenheim توسط استودیوی پارانویید اینتراکتیو توسعه یافته و توسط شرکت هایپراسترنج منتشر شده است. این بازی از طریق پلتفرم رایانه‌های شخصی توسط من تجربه شد و طبق ادعای آن، قرار بود تا با ترکیبی از عناصر استراتژی شهرسازی و بدون وقفه را در جهانی الهام گرفته از حماسه های وایکینگی روبرو باشم. چهار کمپین داستان محور برای تجربه با بیش از 20 ماموریت در این بازی وجود دارد. 

داستان این بازی بسیار ضعیف است و چیزی وجود ندارد که گیمرها را با قبیله‌هایی که او هدایت می‌کند ارتباط دهد. بازی اهدافی را مشخص می‌کند و رویدادهایی را ایجاد می‌کند که به نظر از هم گسیخته و خسته کننده به نظر می‌رسند. بازی Frozenheim قصد دارد ترکیبی از ژانر شهرسازی و RTS کلاسیک را ارائه دهد. برای حفظ واحدهای رزمی که از آن در برابر مهاجمان محافظت می‌کنند و می‌توانند بر دیگر گروه‌های وایکینگ‌ها پیروز شوند، به یک شهرک پر رونق و منابع فراوان نیاز است.

همه چیز در این بازی به اندازه‌ی کافی امیدوار کننده شروع می‌شود. یک خانه دراز که برای یارل‌ها است و قبلاً ساخته شده و منابعی برای ایجاد اولین زنجیره‌های منابع دیگر در اختیار شما قرار می‌گیرد. غذا و چوب در اولویت کار هستند و گیمرها می‌توانند سطح خود را ارتقا دهند و به ساختمان های بیشتری از جمله معابد، مسافرخانه‌ها و غیره دسترسی پیدا کنند. آن‌ها همچنین باید راه‌هایی برای جمع‌آوری سنگ و سنگ، پردازش هر دو و نگهداری ذخایر جامد برای حرکت در زمستان و حفظ نیروهای مسلح بیابند.

اما ایجاد چند زنجیره تامین و ارتقای ساختمان‌ها، این بازی را به یک بازی شهرسازی تبدیل نمی‌کند. انتظار عمق زیاد یا بهینه‌سازی را نداشته باشید. بازی Frozenheim از بازیکنان می‌خواهد که انتخاب کنند کجا منابع را استخراج کنند و قبل از قرار دادن برخی از ساختمان‌ها برنامه‌ریزی کنند. اما طرفداران این ژانر از تنوع گزینه هایی که دریافت می‌کنند ناامید خواهند شد که به هیچ یک از کلاسیک‌ها نزدیک نیست.

این واقعیت که بازیکنان می توانند به سرعت از بین روستاییان یک شبه نظامی ایجاد کنند، نشانه واضحی است که بازی دارای مبارزات فراوان نیز می باشد. این بسیار آشفته است و تمام مکانیک های اصلی یک RTS را بدون نوآوری، به غیر از استفاده از واحدهای وایکینگ، در خود دارد. استحکامات در دسترس هستند، اگرچه بیشتر بازیکنان احتمالاً روی واحدها سرمایه گذاری می کنند تا دفاع ایستا.

همانطور که یک دهکده توسعه می‌یابد، طیف وسیعی از واحدهای توانمندتر را می‌توان آموزش داد و به نبرد با دشمنان فرستاد. جدا از بخش کمپین، گیمرها همچنین می‌توانند در سه حالت از سناریوهای شخصی‌سازی شده (جنگ، بقا، و ساختن شهر) در حالت‌های چند نفره شرکت کنند.

ایده هایی که Frozenheim ادعا می‌کند ترکیب کرده است، جالب به نظر می‌رسند. اما تجربه درگیر شدن واقعی با آن‌ها نا امید کننده است. ایجاد یک سکونت‌گاه مستحکم فقط در بعضی مواقع احساس لذت خواهد داشت: قبل از اینکه گیمرها متوجه شوند که ساختمان عمدتاً در انتظار برای جمع آوری منابع یا تلاش برای رفع کمبود منابع هستند است. حتی زمانی که بازی را با حداکثر سرعت اجرا می‌کنید، همچنان روند بازی خسته کننده خواهد بود. نبردها لحظات هیجان انگیزی را به بازی اضافه می‌کنند، اما واقعاً نتیجه‌ی دلخواهی از آن‌ها حاصل نمی‌شود.

بازی Frozenheim از نظر بصری تحت تأثیر قرارتان نمی‌دهد و اگر با بزرگنمایی به وایکینگ‌ها و کارهای روزانه‌شان نگاه کنید، شخصیت‌های بلوکی مبهمی و ساختمان‌های بی سر و ته‌ای را خواهید یافت. این بازی شخصیت‌های متعددی را کم دارد که به آن وزن بدهند. این بازی میزبان یک حالت عکاسی اختصاصی است و موسیقی متن تا حدودی زیبایی دارد.

در مجموع، بازی Frozenheim یک بازی ویدئویی است که بعید است بتوان در آن هویتی واحد یافت. این بازی بهتر بود که به سمت شهرسازی متمایل می‌شد و گیمرها را به چالش می‌کشید تا بهترین راه‌ها را برای شکوه وایکینگ‌هایشان در سرزمین‌هایی که مهمان‌نوازی را بلد نیستند را بیابند. مبارزه‌ها در این بازی محدود هستند و از جمله ویژگی‌های مثبت آن می‌توان به موسیقی متن زیبا اشاره کرد.