حدود یک ماه قبل بود که استودیوی به واقع خلاق آرکین لیون با انتشار بازی Deathloop بار دیگر نام خود را سر زبان‌ها انداخت. بسیاری از گیمرها پیش از عرضه‌ی این بازی بنا به دلایل مختلف آن را به اشتباه قضاوت کرده بودند، نشان داد که نمی‌توان پیشاپیش نسخه را پیچید و باید به بازی‌ها فرصت خود نمایی داد. به عنوان کسی که هموراه عاشق عناوین آرکین از جمله مجموعه‌ی Dishonored و Prey بوده است، این بازی به خوبی از پس سرگرم کردن مخاطبانش برمی‌آید و حتی گاهاً پای خود را از استانداردها و چهارچوب‌های فعلی صنعت بازی فراتر می‌گذارد.

در واقع، استودیوی آرکین بار دیگر به ما نشان داد که می‌توان در دوره‌ای که اکثر بازی‌ها به سمت یکنواخت شدن حرکت می‌کنند و سبک Immersive Sim نیز به دست فراموشی سپرده شده است، ریسک کرد و با استفاده از فرمول‌های به ظاهر منسوخ شده، گیم‌پلی‌ای کاملاً خلاقانه خلق کرد. البته، Deathloop به خودی خود بی‌نقص نیست، اما زمانی که نوآوری آن در دوره‌ی فعلی را به عنوان یک پیشرفت در نظر می‌گیریم، می‌توان با ارفاق ایرادات ریز و درشت بازی را نادیده گرفت تا ارزش کار آرکین بیش از پیش نمایان شود.

داستان، روایت و شخصیت پردازی

داستان بازی Deathloop، گیمرها را در نقش شخصیتی به نام Colt قرار می‌دهد و نه گیمرها و نه شخصیت اصلی بازی خبر ندارند که به چه بازی پیچیده و خطرناکی وارد شده‌اند. در واقع، شخصیت Colt و گیمرها از همان ابتدای بازی وارد جهانی از پازل‌های پیچیده و عجیب می‌شوند و هر دو سوالات بسیار متعددی در ذهنشان شکل می‌گیرد. لوکیشن در نظر گرفته شده برای بازی نیز مکانی خیالی به نام جزیزه‌ی Blackreef است و در آن باید با آزار و اذیت‌های آنتاگونیست بازی یعنی Juliana روبرو شوند. در واقع، جدال این دو شخصیت را می‌توان نقطه‌ی عطف داستان بازی قلمداد کرد که در صنعت بازی‌های ویدیویی کمتر ماجرای مشابه را شاهد بوده‌ایم.

البته، به مرور زمان سوالات گیمرها و شخصیت Colt پاسخ داده می‌شوند و جای آن‌ها را سوالات بیشتر به خود اختصاص می‌دهند. در واقع، Deathloop به اصلی به نام کنجکاو ساختن گیمرها وفادار است و همین موضوع بار روایی بازی و جذابیت داستان آن را چند برابر می‌کند. شخصیت Colt که در این بازی وارد لوپ مرگ می‌شود، باید با قتل هشت Visionary که این لوپ را طراحی کرده‌اند، برای بستن این لوپ دیوانه‌وار تلاش کند. البته، چالش ماجرا اینجاست که کشتن هرکدام یک از آن‌ها به صورت جداگانه مسئله‌ای را حل نمی‌کند و باید با حل معماها و پازل‌های فراوان همه‌ی آن‌ها را در یک زمان واحد به قتل رساند.

نقطه‌ی عطف دیگر بازی را می‌توان جزیره‌ی Blackreef و طراحی حالت‌ها و منطقه‌های مختلف آن قلمداد کرد. این جزیره متشکل از چند منطقه و بازه‌های زمانی مختلف است. در واقع، گیمرها باید در مقاطعی مختلف به انجام ماموریت‌های متفاوت در هر منطقه و بازه‌ی زمانی بپردازند تا در نهایت با یافتن معماها و اطلاعات مختلف، به دنبال رمز بستن این لوپ نفرین شده بگردند. البته، موردی که این بازی را خاص می‌کند، رندوم بودن معماها و رمزهای به دست آورده شده برای هر گیمر است و این موضوع باعث می‌شود که به هیچ عنوان نتوان به سراغ راهی برای تقلب در بازی رفت.

نقطه‌ی قوت دیگر بازی Deathloop را می‌توان شخصیت اصلی آن قلمداد کرد. در واقع، شخصیت‌های بازی در حین جدی بودن، درون مایه‌ی طنز نیز در خود دارند و حتی جدیت داستان بازی نیز نمی‌تواند شخصیت‌های آن را خشک و بی روح کند.

گیم‌پلی، مُهر آشنای آرکین

پس از تجربه‌ی بخش کوتاهی از بازی Deathloop به واقع می‌توان شباهت‌های فراوان آن و عناوین Dishonored را مشاهده نمود. در واقع، برخی از مکانیک‌های بازی‌های Dishonored در این بازی با نامی متفاوت وجود دارند و نقطه‌ی تمایز آن‌ها تغییرات جزئی خواهد بود. البته، فراموش نکنیم که خلاقیت آرکین باعث می‌شود که تک تک ویژگی‌های بازی به خوبی با گیم‌پلی آن ترکیب شده و درنهایت به عنوانی به واقع شاهکار از نظر گیم‌پلی روبرو باشیم.

همانطور که اشاره شد، گیم‌پلی بازی در 16 مرحله‌ی مختلف میزبان گیمرها است و به وسیله‌ی آزادی عملی که به آن‌ها می‌دهد، دست آن‌ها را برای ترکیب مکانیک‌ها و خلق مسیر دلخواه خود باز می‌گذارد. البته، با توجه به تعدد مناطق و بازه‌های زمانی، بارها با درهای بسته، چینش مختلف آرایش دشمنان و موارد این چنینی روبرو خواهید شد. در واقع، اینجاست که هنر اصلی استودیوی آرکین مشخص می‌شود؛ جایی که به وسیله‌ی چهار منطقه و چهار بازه‌ی زمانی مختلف 16 مرحله‌ی مختلف با مزایا و ویژگی‌های خاص خود خلق می‌شوند. از طرفی دیگر، ترکیب مهارت‌ها و ابزارها نیز باعث می‌شود تا در طی انجام بازی اعمالی را مرتکب شوید که خودتان نیز باورتان نمی‌شد که انجام آن‌ها ممکن باشد.

علاوه بر این، تنوع مراحل و بی‌انتها بودن پیچش‌های گیم‌پلی بازی به مراحل آن ختم نمی‌شوند و اسلحه‌ها و کاربردهای آن‌ها نیز به واقع بی‌نظیر و فوق‌العاده به نظر می‌رسند. البته، اندکی طول می‌کشد که گیمرها به انواع اسلحه‌ها و نحوه‌ی ترکیب مکانیک‌های مختلف Deathloop مسلط شوند، اما پس از آن، ساعت‌ها سرگرمی و گیم‌پلی ناب در اختیار آن‌ها قرار خواهد گرفت و می‌توانند بدون وقفه به قتل عامل و حل معماها و موارد اینچنینی در بازی بپردازند.

در مجموع، اگر مسیر بازی را طبق استانداردها و چهارچوبی بسیار عظیمی که آرکین می‌خواهد طی کنید و پیش زمینه‌ای از عناوین این استودیو در ذهن خود داشته باشید، با یکی از خلاقانه‌ترین، عجیب‌ترین و جذاب‌ترین گیم‌پلی‌هایی روبرو خواهید شد که در چند سال اخیر در بازی‌های ویدیویی مشاهده کرده‌اید. در واقع، این موضوع که استودیوی آرکین چگونه با استفاده از ویژگی‌های به ظاهر منسوخ شده و غیر قابل ترکیب با یکدیگر به گیم‌پلی‌ای واحد دست یافته است، جای تعجب و البته تحسین دارد.

همانطور که اشاره شد، Deathloop کاملاً بی نقص نیست و طی تجربه‌ی آن با مشکلات ریز و درشتی روبرو شدیم. برای مثال، هوش مصنوعی بازی با اینکه نسبت به زمان عرضه‌ی آن دستخوش تغییرات مفیدی شده است، اما همچنان در مواردی می‌تواند آزار دهنده باشد. از طرفی دیگر، در زمان عرضه‌ی این بازی به نظر می‌رسید که بازی با مشکلات فنی عدیده‌ای روبرو است و کرش شدن بازی در میان لوپ‌ها و پس از جمع‌آوری آیتم‌های کمیاب می‌توانست گیمرها را تا مرز جنون پیش ببرد، اما اکنون می‌توان آن را با خیالی نسبتاً راحت روی کنسول پلی استیشن 5 تجربه نمود. 

گرافیک و صداگذاری

بازی Deathloop از نظر بصری فوق‌العاده زیبا به نظر می‌رسد، اما گاهاً این سوال را برای شما ایجاد می‌کند که آیا واقعاً نمی‌شد که این بازی را برای کنسول‌های نسل هشتمی عرضه نمود؟ در واقع، زیبایی بصری بازی و ویژگی‌هایی نظیر رهگیری پرتو قابل قبول هستند، اما اگر مشکل خاصی در زمینه‌ی فنی وجود نداشته باشد، بعید به نظر می‌رسد که با عنوانی تماماً نسل نهمی روبرو باشیم. در حقیقت، هم‌اکنون نیز می‌توان برخی از عناوین نسل هشتمی را یافت که کیفیت بصری مشابه یا حتی بالاتری ارائه می‌کنند.

همانطور که اشاره شد، شاید دلیل این انتخاب و سیستم مورد نیاز بسیار بالای این بازی در پلتفرم رایانه‌های شخصی، مسائل فنی بوده باشد. البته، این بازی در زمان عرضه‌ی خود در زمینه‌ی فنی نیز مشکلات مختلفی داشته و کاربران بسیاری در نسبت به ایرادات فنی Deathloop شکایت داشتند. خوشبختانه، ما در طول تجربه‌ی خود از بازی با مشکل خاصی روبرو نشدیم و در هر صورت، این دست از مشکلات به سادگی و طی مدتی کوتاه می‌توانند به وسیله‌ی به‌روزرسانی‌های مختلف حل شوند. علاوه بر این، صداگذاری، موسیقی و تطبیق بازی با کنترل دوال سنس و ویژگی‌های آن نیز دیگر نقاط قوت آن هستند و به واقع می‌توان از تجربه‌ی Deathloop در کنسول نسل نهمی سونی لذت فراوانی برد و در جهان آن غرق شد.

در پایان...

گاهی اوقات با عناوینی روبرو می‌شویم که استاندارد‌های سبک خود را یک قدم به جلو می‌برند و یا آن‌ها را از فراموشی مطلق نجات می‌دهند. در واقع، پیش از Deathloop سبک Immersive sim تاحدود زیادی در تاریکی مطلق فرو رفته بود. این بازی با ترکیب ویژگی‌های آشنای مجموعه‌ی Dishonored و مکانیک‌های منحصر به فرد خود، به فرمولی دست یافته است که به واقع می‌توان آن را جاه‌طلبانه، خلاقانه و شگفت انگیز قلمداد کرد. هرچند که این بازی از مشکلاتی محدود در هوش مصنوعی دشمنانش رنج می‌برد، اما این مشکلات به وسیله‌ی بروزرسانی‌ها قابل حل هستند و  نقطه‌ی قوت آن به قدری روشن است که ارزش چشم‌پوشی ایرادات آن را دارد.

(نسخه‌ی پلی استیشن 5 این بازی توسط ناشر آن برای نقد و بررسی در اختیار دیجی اُرَنج قرار گرفته است.)

Sometimes we come across titles that take their genre standards one step further or save them from utter oblivion. Combining the familiar features of the Dishonored series and its unique mechanics, this game has achieved a formula that can really be considered ambitious, creative and amazing. Although the game suffers from technical and AI problems , these problems can be solved by updates, and its strengths are so clear that it is worth ignoring its drawbacks.