چند سالی است که به عرضه‌ی سالانه‌ی عناونی مجموعه‌ی Call of Duty عادت کردیم و این مجموعه نیز یکی از محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین مجموعه‌های تاریخ قلمداد می‌شود. همین موضوع باعث خواهد شد تا به مرور زمان از خلاقیت تیم‌های توسعه‌ی بازی‌های این مجموعه کاسته شود و تجربه‌ی آن پس از گذشت چند سال به تکرار مکررات تبدیل شود.

بازی Vanguard از مجموعه‌ی Call of Duty در مقطع فعلی و پس از به‌روزرسان‌های مختلف در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد و همانند اکثریت قریب به اتفاق بازی‌های ویدیویی دیگر در آن هم نقطه قوت و هم نقطه ضعف وجود دارد. در زمان عرضه‌ی بازی انتقادات فراوانی به بخش‌های مختلف آن از جمله داستان کوتاه، هوش مصنوعی ضعیف و ویژگی‌های بی‌فایده‌ی برخی از شخصیت‌ها، مشکلات فنی، بخش زامبی بسیار ضعیف و حالت چند نفره‌ی کاملاً تکراری در این بازی وارد شد. اکنون پس از گذشت مدتی نه چندان طولانی بازی در برخی از موارد فوق عملکرد قابل قبولی یافته است و برخی دیگر تغییر چندانی نکرده‌اند.

داستان، روایت و شخصیت‌پردازی

داستان بازی Call of Duty: Vanguard تصاویری بسیار زیبا و البته تلخ از شهر هامبورگ جنگ زده و غرق در آتش از کشور آلمان را به نمایش در می‌آورد. گروهی از سربازان در این شهر به رهبری Arthur Kingsley موفق به یافتن اطلاعاتی حساس از پروژه‌ای به نام Phoenix می‌شوند و در زمان فرار در دام نازی‌ها افتاده و راهی زندان می‌شوند. در ادامه داستان بازی در قالب فلش‌بک‌هایی که توسط بازجویی‌ها از این سربازان به نمایش درمی‌آیند نمایش داده می‌شود.

نکته‌ی جالب در مورد داستان بازی این است که این فلش‌بک‌ها حتی برای آنتاگونیست بازی نیز رخ می‌دهند، اما کوتاه بودن داستان بازی نمی‌توان ارتباط چندانی با وی برقرار نمود. در واقع، داستان بازی می‌خواهد که داستان هر یک از شخصیت‌ها را به صورت جداگانه بشونیم و سپس همه را در قالب یک داستان واحد برای ما به اتمام برساند. از طرف دیگر، تخصیص ویژگی‌های خاص برای هر یک از شخصیت‌ها یکی از نقاط قوت اصلی بخش داستانی است که جذابیت خاصی به آن می‌بخشد.

البته که شیوه و سبک روایت داستان در بازی Call of Duty: Vanguard بسیار خلاقانه و جالب به نظر می‌رسد، اما در مجموع به دلیل کلیشه‌ای شدن ماجرا، عدم شخصیت‌پردازی مناسب شخصیت‌ها جز یکی دو شخصیت و از همه مهم‌تر کوتاه بودن بیش از حد بخش داستانی باعث می‌شوند که این بخش از بازی نمره‌ی قبولی دریافت نکند.

حالت چند نفره

بدون تردید حالت چند نفره یا Multiplayer در بازی‌های مجموعه‌ی Call of Duty به لطف فیزیک بازی و گان‌پلی بسیار لذت بخش آن از محبوب‌ترین بخش‌های آن هستند و حتی بسیاری از کاربران بدون تجربه‌ی بخش‌های دیگر از جمله کمپین داستانی یا حالت زامبی به سراغ این بخش می‌روند. البته، اگر به دنبال نوآوری‌های عجیب و غریب در بخش چند نفره‌ی Call of Duty: Vanguard هستید، به کل ناامید خواهید شد. در واقع تمامی حالت‌ها و محتوای این بخش از Call of Duty: Modern Warfare و Call of Duty: Black Ops Cold War قرض گرفته شده‌اند و تنها تفاوت میان آن‌ها تم محیط و اسلحه‌های بازی است.

علاوه بر حالت‌ها و اسلحه‌های بازی که تماماً از بازی‌های پیشین به این عنوان منتقل شده‌اند، شاهد اندک تغییرات مثبتی در حالت چند نفره‌ی بازی Call of Duty: Vanguard هستیم که می‌توانند کاربردی باشند. علاوه بر این، وجود تعداد 20 نقشه در زمان عرضه‌ی بازی باعث خواهد شد تا از تکراری شدن بازی در مدتی کوتاه جلوگیری شود. علاوه بر این، وجود اسلات‌های بیشتر برای شخصی‌سازی اسلحه‌ها و دو حالت بلیتز و تاکتیکال برای تعیین تعداد پلیرها در یک نبرد نیز از جمله ویژگی‌های بخش چند نفره‌ی این بازی هستند.

در مجموع بخش چند نفره‌ی بازی Call of Duty: Vanguard حتی با وجود عدم نوآوری چندان برای علاقه‌مندان این مجموعه جذاب خواهد بود.

بخش زامبی

بخش زامبی بازی Call of Duty: Vanguard که در ابتدا به دلیل توسعه‌ی آن توسط استودیوی تری‌آرک بسیار خوشحال و امیدوار بودیم، بدون هیچ تردیدی بدترین بخش بازی است. این حالت در این بازی نه‌تنها هیچ جذابیتی از عناوین گذشته‌ی این مجموعه را به ارث نبرده است، بلکه برخی از ویژگی‌های بخش‌های زامبی عناوین محبوب Call of Duty را نیز حذف کرده است. علاوه بر این، این بخش از نظر محتوا نیز حرف چندانی برای گفتن ندارد و خیلی نمی‌توان روی آن مانور داد.

گرافیک فنی، بصری و موسیقی

گرافیک فنی بازی Call of Duty: Vanguard در ابتدای زمان عرضه‌ی خود عملکردی متوسط رو به ضعیف داشت و تجربه‌ی آن روی کنسول‌ها به خصوص کنسول‌های نسل هشتمی بارها با کرش شدن بازی مواجه می‌شد. خوشبختانه بخشی از این مشکلات اکنون رفع شده‌اند و به بخش‌های عالی بخش فنی ماجرا از جمله فیزیک بسیار خوب شخصیت‌ها و اسلحه‌ها و بافت‌های محیطی بسیار با کیفیت بازی پیوستند و هم‌اکنون شاهد ثبات در عملکرد فنی بازی هستیم.

گرافیک بصری بازی به خصوص در رایانه‌های شخصی بالارده و کنسول‌های نسل جدید بسیار جذاب به نظر می‌رسد و اتمسفر زیبایی که این بازی از جنگ جهانی خلق می‌کند به واقع ستودنی است. افکت‌ها، نوپردازی‌ها، اتمسفرسازی و مواردی از این قبیل در این بازی به بهترین شکل ممکن طراحی شده‌اند تا از زیبایی آن بتوان لذت وصف‌ناپذیری برد.

موسیقی‌ها نیز در این بازی شرایط مشابهی دارند و همانند همیشه این مجموعه حرف‌های بسیاری در موسیقی و افکت‌های صوتی دارد. موسیقی‌های متن در نظر گرفته شده برای بازی جذاب هستند و افکت‌های صوتی اسحله‌ها نیز با دقت تمام ضبط شده‌اند.

در مجموع، بازی Call of Duty: Vanguard علی‌رغم تمامی کمی و کاستی‌هایش همچنان یک بازی لذت بخش است که می‌توان از تجربه‌ی ساعت‌های طولانی بخش چند نفره‌ی آن در کنار دوستان لذت برد. این بازی ایراداتی از جمله بخش زامبی ضعیف و بخش داستانی بسیار کوتاه دارد، اما به هر ترتیب یک Call of Duty است و تجربه‌اش برای علاقه‌مندان این مجموعه پس از به‌روزرسان‌های اخیر توصیه می‌شود.

(نسخه‌ی پلی استیشن 5 این بازی توسط ناشر آن در اختیار دیجی اُرَنج قرار گرفته است)

Call of Duty: Vanguard, despite all its weaknesses, is still a fun game that you can enjoy the hours of multiplayer. The game has its lacks, including the weak zombie mode and the very short story campaign, but it is a Call of Duty anyway, and its experience is recommended for fans of this series after the recent updates.