عملکرد بازی Call of Duty: Vanguard در کنسول Xbox Series X چگونه است؟

عناوین مجموعه‌ی Call of Duty همه ساله عرضه می‌شوند و این مجموعه همواره دچار فراز و نشیب‌هایی نیز شده است. اما به هر حال، این مجموعه یکی از محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین مجموعه بازی‌های ویدیویی تاریخ قلمداد می‌شود. البته، عرضه‌ی سالانه‌ی این بازی منجر به کاسته شدن از خلاقیت بازی‌های این مجموعه شده‌اند و در ایستگاه Vanguard تکرار مکررات خودنمایی می‌کرد.

اما Call of Duty: Vanguard پس از آخرین به‌روزرسانی خود میزبان Season 3: Classified Arms بود و در کنار افزودن محتوا، در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفت. البته، در زمان عرضه‌ی بازی انتقادات فراوانی به بخش‌های مختلف آن از جمله مشکلات فنی، هوش مصنوعی ضعیف، تکراری بودن، نقشه‌های نه چندان جذاب و ویژگی‌های بی فایده به آن وارد بود و اکنون پس از گذشت چند ماه شاهد بروز تغییرات موثری در این زمینه‌ها بوده‌ایم.

نقد و بررسی محتوای کلی بازی Call of Duty: Vanguard

داستان بازی Call of Duty: Vanguard تصاویری بسیار زیبا و البته تلخ از شهر هامبورگ جنگ زده و غرق در آتش از کشور آلمان را به نمایش در می‌آورد. گروهی از سربازان در این شهر به رهبری Arthur Kingsley موفق به یافتن اطلاعاتی حساس از پروژه‌ای به نام Phoenix می‌شوند و در زمان فرار در دام نازی‌ها افتاده و راهی زندان می‌شوند. در ادامه داستان بازی در قالب فلش‌بک‌هایی که توسط بازجویی‌ها از این سربازان به نمایش درمی‌آیند نمایش داده می‌شود. 

داستان بازی این است که این فلش‌بک‌ها حتی برای آنتاگونیست بازی نیز رخ می‌دهند، اما کوتاه بودن داستان بازی نمی‌توان ارتباط چندانی با وی برقرار نمود. در واقع، داستان بازی می‌خواهد که داستان هر یک از شخصیت‌ها را به صورت جداگانه بشونیم و سپس همه را در قالب یک داستان واحد برای ما به اتمام برساند. از طرف دیگر، تخصیص ویژگی‌های خاص برای هر یک از شخصیت‌ها یکی از نقاط قوت اصلی بخش داستانی است که جذابیت خاصی به آن می‌بخشد.

شیوه و سبک روایت داستان در بازی Call of Duty: Vanguard بسیار خلاقانه و جالب به نظر می‌رسد، اما در مجموع به دلیل کلیشه‌ای شدن ماجرا، عدم شخصیت‌پردازی مناسب شخصیت‌ها جز یکی دو شخصیت و از همه مهم‌تر کوتاه بودن بیش از حد بخش داستانی باعث می‌شوند که این بخش از بازی برای دریافت نمره‌ی قبولی به زحمت بیفتد.

حالت Multiplayer بازی‌های مجموعه‌ی Call of Duty، همواره به عنوان محبوب‌ترین بخش‌های آن‌ها قلمداد می‌شدند و به لطف فیزیک بازی و گان‌پلی بسیار لذت بخش آن‌ها نمی‌توان از آن‌ها لذت نبرد. حتی بسیاری از کاربران بدون تجربه‌ی بخش‌های دیگر از جمله کمپین داستانی یا حالت زامبی به سراغ این بخش می‌روند. البته، Call of Duty: Vanguard بخش مهمی از این بخش را نادیده می‌گیرد و آن بخش نوآوری و اعمال تفاوت‌ها است. در واقع تمامی حالت‌ها و محتوای این بخش از Call of Duty: Modern Warfare و Call of Duty: Black Ops Cold War قرض گرفته شده‌اند و تنها تفاوت میان آن‌ها تم محیط و اسلحه‌های بازی است.

علاوه بر حالت‌ها و اسلحه‌های بازی که تماماً از بازی‌های پیشین به این عنوان منتقل شده‌اند، شاهد اندک تغییرات مثبتی در حالت چند نفره‌ی بازی Call of Duty: Vanguard هستیم که می‌توانند کاربردی باشند. علاوه بر این، وجود تعداد 20 نقشه در زمان عرضه‌ی بازی باعث خواهد شد تا از تکراری شدن بازی در مدتی کوتاه جلوگیری شود. علاوه بر این، وجود اسلات‌های بیشتر برای شخصی‌سازی اسلحه‌ها و دو حالت بلیتز و تاکتیکال برای تعیین تعداد پلیرها در یک نبرد نیز از جمله ویژگی‌های بخش چند نفره‌ی این بازی هستند. در مجموع بخش چند نفره‌ی بازی Call of Duty: Vanguard حتی با وجود عدم نوآوری چندان برای علاقه‌مندان این مجموعه جذاب خواهد بود.

بخش زامبی بازی Call of Duty: Vanguard که در ابتدا به دلیل توسعه‌ی آن توسط استودیوی تری‌آرک بسیار خوشحال و امیدوار بودیم، بدون هیچ تردیدی بدترین بخش بازی است. این حالت در این بازی نه‌تنها هیچ جذابیتی از عناوین گذشته‌ی این مجموعه را به ارث نبرده است، بلکه برخی از ویژگی‌های بخش‌های زامبی عناوین محبوب Call of Duty را نیز حذف کرده است. علاوه بر این، این بخش از نظر محتوا نیز حرف چندانی برای گفتن ندارد و خیلی نمی‌توان روی آن مانور داد.

موسیقی‌ها در این بازی شرایط مشابهی دارند و همانند همیشه این مجموعه حرف‌های بسیاری در موسیقی و افکت‌های صوتی دارد. موسیقی‌های متن در نظر گرفته شده برای بازی جذاب هستند و افکت‌های صوتی اسحله‌ها نیز با دقت تمام ضبط شده‌اند.

عملکرد گرافیکی و فنی بازی در کنسول Xbox Series X

گرافیک فنی بازی Call of Duty: Vanguard در زمان عرضه‌اش عملکرد جالبی نداشت و بسیاری از گیمرها از مشکلات عدیده‌ی فنی بازی شکایت داشتند. در مجموع، این بازی در ابتدا عملکردی متوسط رو به ضعیف داشت و تجربه‌ی آن در کنسول‌های نسل هشتمی گهگاه با کرش شدن بازی مواجه می‌شد. البته، اکنون بخشی از این مشکلات دیگر وجود خارجی ندارند و اگر از تجربه کنندگان آن در کنسول Xbox SX هستید، باید بدانید که مشکلی با تجربه‌ی آن از نظر فنی نخواهید داشت.

این بازی در کنسول Xbox SX و PS5 از دو حالت گرافیکی Quality و Performance بهره می‌برد. با تنظیم حالت گرافیکی این بازی روی گزینه‌ی Quality، به میزان وضوح تصویر هدف 4K با نرخ فریم ثابت 60 دست پیدا خواهید کرد. البته، میزان وضوح تصویر خروجی در این حالت گاهاً بین 1920×2160 و 3840×2160 متغیر است، اما با آخرین به‌روزرسان‌ها شاهد بهبودی ملموس عملکرد این فنی این بازی و کاهش کاربرد DRS در هنگام تجربه‌ی بازی در حالت گرافیکی Quality هستیم.

از طرف دیگر، با تنظیم حالت گرافیکی این بازی در کنسول Xbox SX روی گزینه‌ی Performance، نرخ فریم بازی تا عدد 120 افزایش خواهد یافت. در این حالت گرافیکی، وضوح تصویر حدود 30 درصد از 4K کاهش پیدا کرده و به عددی بین 1365×1536 و 2730×1536 می‌رسد. البته، ناگفته نماند که این بازی در زمان عرضه‌اش روی این حالت عمدتاً نرخ فریمی بین 80 تا 120 را ارائه می‌داد، اما اکنون این کاهش افت فریم اندکی کمتر به نظر می‌رسد.

نکته‌ی قابل توجه‌ای که در مقایسه‌ی دو حالت گرافیکی Quality و Performance می‌توان یافت، این است که ویژگی‌های گرافیکی بازی در هر دو حالت یکسان هستند. در واقع، سایه‌ها، Geometry، نورپردازی، Draw Distance و سایر موارد گرافیکی در هر دو حالت تغییر خاصی پیدا نمی‌کنند. در حقیقت با انتخاب حالت گرافیکی Performance، تنها از نظر وضوح تصویر شاهد افت خواهید شد. در نتیجه، اگر از نمایشگرهای 1440p و کمتر بهره می‌برید، بدون هیچ وسواس فکری می‌توانید حالت گرافیکی Performance را برگزینید و از نرخ 120 فریم بر ثانیه لذت ببرید.

در حالت کلی، وضوح تصویر در کنسول Xbox SX عمدتاً بالاتر از وضوح تصویر در کنسول PS5 است، اما کیفیت سایه‌ها در کنسول سونی بیشتر به نظر می‌رسد. لازم به ذکر است که یافتن این تفاوت‌ها بسیار دشوار است و به سختی و پس از آزمایش‌های فراوان می‌توان به این نتیجه دست یافت. از طرف دیگر، میزان زمان بارگزاری در کنسول PS5 نیز به اندازه‌ی ملموسی از مورد مشابه در کنسول اکس باکس کمتر است.