بازی The Medium از همان ابتدا و با نمایش‌هایی که شباهت فراونی به عناوین Silent Hills داشت، نظر مثبت بسیاری از گیمرها را به خود جلب کرد. این بازی با بهره گیری از المان‌های اساسی عناوینی محبوب از جمله بازی مذکور و ترکیب آن‌ها با خلاقیت اعضای استودیوی بلوبر تیم (Bloober Team)، در تلاش بود تا به یک بازی موفق ترسناک تبدیل شود.

البته، اوضاع برای این عنوان چندان خوب پیش نرفت و در نهایت شاهد نقدهای ضد و نقیضی از این بازی بودیم. اما پس از گذشت چند ماه و انتشار این بازی برای کنسول‌های نسل نهمی مایکروسافت و پلتفرم رایانه‌های شخصی،  این بازی در دسترس دارندگان کنسول‌های پلی استیشن 5 نیز قرار گرفت و در این مقاله قصد داریم نسخه‌ی پلی استیشن 5 آن را مورد نقد و بررسی قرار دهیم.

داستان این بازی با مرگ یک دختر و برای ما گیمرها با مرگ فردی به نام جک آغاز می‌شود. گیمرها در این بازی باید کنترل شخصی به نام مارین که یک فرد Medium محسوب می‌شود را در دست گرفته و با او به ماجراجویی‌های پر از خوف و وحشتش بپردازند. همچنین، با یک تماس مرموز او به منطقه‌ای ظاهراً طلسم شده می‌رود و داستان عجیب بازی آغاز می‌شود.

داستان و روایت این بازی در یک کلام نقطه‌ی قوت اصلی آن هستند. داستان بازی شدیداً به رمز و رازهای مختلف آغشته شده است و همواره در اوج باقی می‌ماند. همچنین ترکیب دو جهان موازی با یکدیگر نیز باعث می‌شود تا بیش از پیش بتوان در پیچیدگی‌های داستانی بازی غرق شد و از حس ترسی که القا می‌کند لذت برد. از طرفی دیگر، وجود یادداشت‌ها و فلش‌بک‌ها در این بازی باعث می‌شوند تا به سوالات گیمرها پاسخ داده شود اما در نهایت، پایان بندی بازی باعث می‌شود که سوال‌های بی جوابی برای ما باقی بماند و احساس می‌کنیم که این پایان بندی برای یک بازی تک قسمتی مناسب نیست.

البته، شخصیت پردازی بازی و عمقی که برخی از شخصیت‌های اصلی و فرعی این بازی در خود می‌بیند، جالب توجه است. علاوه بر این، داستان بازی The Medium در دو جهان موازی مادی و غیر مادی روایت می‌شود و در آن واحد باید وظایف خود را در هر دو انجام دهید. همانطور که اشاره شد، این بازی تنها از طریق کنسول‌های نسل نهمی در دسترس قرار دارد و طبعاً این موضوع باعث می‌شود که شاهد طراحی‌های چشم نواز که خلق شدن اتمسفری گیرا در آن خلق میشود روبرو باشیم. 

از آن گذشته، بازی The Medium از برخی جهات دارای نواقص مختلفی است که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به عدم پرداخت مناسب به واژه‌ی ترس و وحشت اشاره کرد. این بازی عمدتاً گیمرها را در محیط‌های تاریک رها می‌کند تا ترس روانشناختی بر او چیره شود. اما مشکل اینجاست که روبرو شدن با آنتاگونیست بازی به هیچ عنوان ترسناک به نظر نمی‌رسد و فرار کردن از دست او نیز به سادگی صورت می‌گیرد. علاوه بر موارد فوق، زاویه دید دوربین گاهاً آزاردهنده می‌شود .

از طرفی دیگر، با اینکه مکانیزم دو جهان موازی جذاب به نظر می‌رسد اما گیم‌پلی بازی در چند مورد پازل و اکتشاف و پیدا کردن مسیر به منطقه‌ی بعدی خلاصه می‌شود و در مجموع این بازی بیش از هر چیزی به عنوانی شبیه به Syberia شباهت پیدا می‌کند. 

در نقطه‌ی مقابل، زیبایی ظاهری جهان بازی و محیط‌های مختلفی که برای آن در نظر گرفته شده است به لطف قدرت کنسول‌های نسل نهمی جالب توجه به شمار می‌رود. البته، این بازی در ابتدای زمان عرضه‌ خود از نظر فنی مشکلاتی داشت اما اکنون وضعیت آن از ثبات خوبی برخوردار است. در نهایت، موسیقی بازی نیز دیگر مشخصه‌ی اصلی بازی است که توسط موسیقی‌دان اسطوره‌ای مجموعه‌ی Silent Hill طراحی شده است و طبعاً از سطح کیفی بسیار بالایی برخوردار است.

در مجموع، بازی The Medium را می‌توان یک بازی ماجراجویی که البته ترس و وحشت چندانی را برای شما به همراه نخواهد داشت معرفی کرد. این بازی در کنار داستان و روایت خوب، از اتمسفر و جلوه‌های گرافیکی فوق‌العاده جذابی نیز بهره می‌برد. همچنین، ایده‌ی جریان داشتن بازی در دو جهان مادی و غیر مادی نیز جالب به نظر می‌رسد.

این بازی توسط ناشر آن در اختیار دیجی ارنج قرار گرفته است. نقد بازی بر اساس نسخه‌ی کنسول پلی استیشن 5 صورت گرفته است.

The Medium can be introduced as an adventure game that of course will not bring you much fear. This game, along with a good story and narration, also benefits from an extremely attractive atmosphere and graphic effects. Also, the idea of having the game flow in two parallel worlds seems interesting.